Stuk van kasteelmuur wordt terug opgebouwd, er ligt een plan om op de plek een stukje kasteelmuur terug op te bouwen.
“Ooit wanneer ik groot ben, zal ik het kasteel van Geertruidenberg terugvinden.” Dat beloofde Bas Zijlmans (84) als 11-jarige jongen aan zijn vader en zijn hoofdonderwijzer. De plek waar ooit het imposante kasteel stond, was eeuwenlang een groot mysterie in Geertruidenberg. Totdat Bas Zijlmans na jarenlang onderzoek de plek vond. Inmiddels ligt er een plan om op de plek een stukje kasteelmuur terug op te bouwen.
“Mijn levenswerk is pas af wanneer het er staat”, aldus Zijlmans die een comité heeft opgericht om het benodigde geld bij elkaar te krijgen. De provincie heeft toegezegd om de helft van de 157.000 euro te betalen. “We wachten op de bevestiging van de provincie zodat dat we door kunnen gaan met het project.”
Het kasteel uit 1323 stond aan de Donge en grensde voor een deel aan het huidige Wilhelminaplein. Op de grasstrook van het plein moet een stukje kasteelmuur van 27 meter lang en zestig centimeter hoog herrijzen. Het monument markeert de oostelijke weermuur waarvan de fundering drie tot vier meter diep onder de grond zit.
Reus van Geertruidenberg
Het is niet bekend hoe het kasteel er precies uitzag. Maar met een oppervlakte van 2700 vierkante meter was het destijds het grootste kasteel van Nederland. Het had vier torens, een voorburcht en het was omgeven door twee grachten.
De burcht werd gebouwd door Willem van Duivenvoorde die in late middeleeuwen een belangrijke rol speelde in West-Brabant. Het kasteel raakte tegen het einde van de vijftiende eeuw in verval. In 1547 werd het bovengrondse gedeelte afgebroken. De fundamenten bleven verborgen onder de grond en het kasteel raakte in de vergetelheid.
Opgetogen
Na jarenlang ‘papieren’ onderzoek kwam Bas Zijlmans begin jaren tachtig op het spoor van de locatie van het kasteel. “Hebbes en nu rustig blijven, dacht ik. Het was een enorm gevoel van blijdschap. Ik besloot meteen ook om er verder geen ruchtbaarheid aan te geven voordat ik meer zekerheid had.”
Eind jaren negentig bleek uit grondboringen dat Zijlmans goed zat. In 2000 kon voor het eerst een deel van de fundamenten blootgelegd worden. “Er werd toen nog smalend gereageerd door een aantal mensen die zeiden dat het om de stadsmuur ging. Ik heb ze maar in die waan gelaten, want ik wist wel beter.”
Na een halve eeuw speurwerk en informatie verzamelen, heeft Bas de belofte aan zijn vader en zijn hoofdonderwijzer ingelost. Hij hoopt dat de provincie nu snel over de (ophaal)brug komt voor de definitieve bekroning van zijn werk: “Er is al zoveel vergeten en verdwenen. De geschiedenis moet je levend houden.”
Bron: Omroep Brabant – Erik Peeters 25-04-2019
